Wiek wynalazków

Ok. 3500 p.n.e. - PISMO -       starożytni Sumerowie 3200 p.n.e. – gliniane tabliczki 2500 p.n.e. – pędzla i tuszu używają Egipcjanie i Chińczycy 1300 p.n.e. – tabliczki woskowe i rylec – Rzym  600 n.e. – ptasie pióro (Hiszpania) 1500 – ołówek (po uruchomieniu kopalni grafitu w Anglii) 1803 – metalowa stalówka 1868 – maszyna do pisania 1884 – wieczne pióro 1938 – długopis 1962 - pisak

 Ok. 100 n.e. - PAPIER Ok. 100 r. Chińczyk Cai Lun sporządził papkę z kory drzewa, bawełny, liści i łodyg konopii, przesączył przez tkaninę,  sprasował i wysuszył na słońcu otrzymując gładką kartkę.

Ok. 600 000 lat temu – OGIEŃ  Ok. 50 000 – 12 000 p.n.e. – LAMPY OLIWNE Pierwsze lampy oliwne były bardzo prymitywne.  Wcześniej – ok. 400 000 lat temu,  w celu rozświetlenia mroku używano prostych pochodni (płonących na jednym końcu wiązek patyków). Właściwą lampę oliwną z zamkniętym pojemnikiem na olej i otworem na knot wynaleźli starożytni Grecy ok. 3000 p.n.e.

Elektryczny odkurzacz William Hoover( firma Hoover) 1908r Urządzenie elektryczne służące do oczyszczania przedmiotów, powierzchni lub powietrza z kurzu, innych sypkich zanieczyszczeń (np. okruchów, pyłu, wiórów) lub zbierania rozlanych płynów poprzez zasysanie powietrza razem z zanieczyszczeniami.

Zamek wynaleziono w starożytnym Egipcie 4000 lat temu. Działał wykorzystując zestaw kołków, które wpadały w otwory w ryglu, umieszczonym w poprzek drzwi.  Klucz miał wypustki, które odpychały kołki.

Pierwsze monety powstały ok. 2600 lat temu, na terenie dzisiejszej Turcji, w Lidii. Wykonywano je z elektronu (naturalnego stopu srebra i złota), zbieranego w rzece Paktrol. Miały formę grudek wielkości fasoli. Wkrótce zaczęto je pokrywać rysunkami symbolizującymi ich wartość. Według najnowszych danych najstarszą znalezioną do tej pory monetą świata jest pochodzący z ok. 600 roku p.n.e. , lidyjski szekel (szekla) . Powstał on za panowania króla Alyattesa II, który panował w Lidii w latach 619 p.n.e. – 560 p.n.e. Moneta została wykonana w stopie elektrum (stop złota i srebra). Waży trzecią część statera ( tzw. trite ). Stater w Lidii ważył 14,1 g (w innych rejonach jego waga różniła się, np. w Eubei było to o 3 gramy więcej). Stater w dosłownym tłumaczeniu oznacza „ten, który waży”. Nazwa ta stosowana była również dla określenia jednostki wagi oraz monety w starożytnej Gre...