Ok. 600 p.n.e. - MONETY

Pierwsze monety powstały ok. 2600 lat temu, na terenie dzisiejszej Turcji, w Lidii. Wykonywano je z elektronu (naturalnego stopu srebra i złota), zbieranego w rzece Paktrol. Miały formę grudek wielkości fasoli. Wkrótce zaczęto je pokrywać rysunkami symbolizującymi ich wartość.

Według najnowszych danych najstarszą znalezioną do tej pory monetą świata jest pochodzący z ok. 600 roku p.n.e., lidyjski szekel (szekla). Powstał on za panowania króla Alyattesa II, który panował w Lidii w latach 619 p.n.e. – 560 p.n.e. Moneta została wykonana w stopie elektrum (stop złota i srebra). Waży trzecią część statera (tzw. trite). Stater w Lidii ważył 14,1 g (w innych rejonach jego waga różniła się, np. w Eubei było to o 3 gramy więcej). Stater w dosłownym tłumaczeniu oznacza „ten, który waży”. Nazwa ta stosowana była również dla określenia jednostki wagi oraz monety w starożytnej Grecji.

Na awersie najstarszej monety świata zamieszczono głowę ryczącego lwa – dlatego w katalogach numizmatycznych moneta skatalogowana została jako: „The Lydian Lion Trite”. Niepozorna moneta miała sporą wartość, podobno nawet jednomiesięcznego żołdu żołnierza (niektórzy twierdzą, że mogła to być równowartość nawet 10 kóz).

Podstawowym powodem uznania właśnie tego numizmatu za pierwszą monetę są jej szczególne cechy, które odróżniają ją do ówczesnych środków płatniczych. Są to: posiadanie znaku menniczego (lew) oraz ściśle określonej wartości. Nie uważa się np. za monety kawałków srebra czy brązu powszechnie stosowanych w starożytnym świecie do regulowania płatności, a które cech tych nie posiadały.